قدمت این غار به دورۀ کرتاسه از دوران سوم زمین شناسی برمیگردد و زمانی محل سکونت و اختفای اهالی روستا بوده است. درون آن نیز تاکنون آثاری از هزارۀ اول، کشف شده است. بلندترین ستون استالاگمیت ایران در این غار به وجود آمده است، در سال ۱۳۲۵ هیئت کوهنوردی ایران تصمیم به بررسی این غار گرفت و در نهایت با فرستادن گروهی چهار نفره از کوهنوردان موفق به کشف غار دربند مهدیشهر شد.